با سلام
گزارش صعود برف چال شمالی رشته کوه سیردان ،زرد کوه بختیاری
گروه کوه نوردی آرش اصفهان
شرکت کنندگان :میلاد ریاضیات (سرپرست)
ایمان حیدری
احسان حیدری
دو سال پیش بود که در دوره ی یخ و برف مقدماتی که در منطقه زرد کوه داشتم ،با رشته کوه سیردان و قله ی فرعی و اصلی آن آشنا شدم ،از استادم که شناخت کامل روی منطقه داشت مسیر صعود را پرسیدم و ایشان مسیری نرمال را بالای سر چشمه کوهرنگ به من نشان دادند،رشته کوه سیردان همین طور که در عکس ها مشخص است از سرچشمه کوهرنگ تا تنگ قنبر کش(دره ی منتهی به قله هفتان) کشیده شده است. در جبهه ی شمالی این رشته کوه چند برف چال و دهلیز با شیب ۳۰ تا ۴۵ درجه وجود دارد که انتهای یکی از این برف چال ها به یال منتهی به قله ی فرعی سیردان به ارتفاع ۳۸۰۰ متر میرسد.از استادم پرسیدم آیا میشه از این مسیر ها صعود کرد ،استادم با توجه به شناخت کامل روی منطقه گفتند:شدن را میشه ،اما کمتر کسی از این مسیرها صعود میکنند و باید از لحاظ فنی و قدرت بدنی در سطح بالایی باشی ،چون حرکت روی یخچال ها و برف چال ها خطرات مرتبط با خودش را داراست،و همچنین فصل و زمان صعود باید زمانی باشه که ریسک بهمن را نداشته باشی....
از همون موقع بود که صعود قله ی فرعی سیردان از مسیر برف چال شمالی توی ذهنم شکل گرفت .....
تا زمان نوشتن بولتن سه ماهه ی بهار گروه.....
پیشنهاد این برنامه را دادم و بعد از تصویب هیئت مدیره ،اجرای آن قطعی شد ،اما متاسفانه در موقع اجراع برنامه (حدود دوهفته ی پیش) آب و هوا مناسب نبود و با توجه به بارش های سنگین بهاره ای که در منطقه شده بود ،ریسک صعود را بالا میبرد ، تصمیم بر آن شد که برنامه را به تاریخ دیگری موکول کنیم ........
،بعد مشخص شدن تعداد نفرات تیم و چک کردن آب و هوای منطقه روز پنج شنبه مورخ ۹۵/۲/۲۳ با یک دستگاه ماشین شخصی ساعت ۱۶ عصر اصفهان را به سمت شهرستان چلگرد ترک کردیم ،فاصله ی مسافتی از اصفهان تا چلگرد ۲۰۰ کیلومتر میباشد،ساعت ۱۸:۳۰ دقیقه بعد از پارک کردن ماشین در هتل چلگرد و آماده کردن وسایل مان ،ساعت ۱۹ بود که چلگرد را با یک دستگاه پیکان وانت به سمت جاده ی سرچشمه ترک کردیم،خدا را شکر هفته ی پیش جاده ی سر چشمه باز شده بود و برف های ناشی از بارش های زمستانه و بهمن هایی که در زمستان از دهلیز های شمالی این رشته کوه سرازیر به سمت جاده ی منتهی به سرچشمه میشدند ،آب شده و دست رسی به سر چشمه میسر بود.....
حدود یک کیلومتر قبل از سرچشمه از ماشین پیاده شدیم ،حدود نیم ساعت به سمت برف چال پیش رفتیم و در ساعت ۲۰ در ارتفاع ۲۵۵۰ متر روی برف های ابتدای برف چال چادر زدیم،شب آرام با هوای نیمه ابری و وزش باد ملایمی را داشتیم.
صبح روز جمعه مورخ ۹۵/۲/۲۴ ساعت ۵/۳۰ دقیقه از خواب بیدار شدیم . بعد از خوردن صبحانه و آماده کردن وسایل و کوله قله ساعت ۷ صبح چادر را ترک کردیم.
ابتدای برف چال با شیب ملایمی آغاز میشد....
اما بعد از حدود ۱۰۰ متر روی برف چال ، همان طور که انتظار می رفت برف سفت و آفتاب نخورده بود
.... حرکت بدونه کرامپون و کلنگ امکان پذیر نبود .....
کرامپون ها را پا کرده و برای ایمنی بیشتر ،سه نفر هارنس پوشیده و توسط طناب به هم متصل شدیم.....
هر چه ارتفاع بیشتر میشد شیب برف چال هم به همان میزان بیشتر میشد (حدود ۳۵ تا ۴۵ درجه)تا ساعت ۱۱ به یک کاسه ی برفی در ارتفاع ۳۳۰۰ متر رسیدم،با توجه به آفتاب خوردن برف و گرمای هوا برف شل و برف کوبی آغاز شد......
در زیر قله ی فرعی سیردان برف یک برش عرضی بزرگی به طول حدود پنجاه متر به عمق ۲ تا ۳ متر برداشته بود ، که مارا به خاطر وجود بهمن احتمالی وادار به سوار شدن بر روی گرده با شیب حدود ۴۰ تا ۴۵ درجه میکرد......
بعد از عبور از گرده پر شیب مجبور شدیم از بالای بریدگی برف عبور کنیم ......
از حمایت طناب خارج شدیم و ادامه ی مسیر را با فاصله حدود ۳۰ متر از یکدیگر ادامه دادیم.....
خوش بختانه هر چه به گردنه نزدیکتر میشدیم برف سفت تر و اطمینان به زیر پایمان بیشتر میشد،
در ساعت ۱۲ ظهر در هوایی بسیار عالی با بادی نسبتا شدید (حدود ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر) توانستیم برف چال را به صورت کامل صعود و پیمایش کنیم (ارتفاع ۳۷۵۰ متر)،تصمیم بر این بود که اگر تایم و زمان داشتیم قله ی فرعی سیردان را به ارتفاع ۳۸۰۰ متر صعود کنیم....
اما یک لحظه توی ذهنم حرف استاد و مربی بزرگ و عزیزم جناب آقای عاطفت توی ذهنم اومد که میگفتند: (کوه نوردی آیین جوان مردی و فتوت است) نه فتح قله های بلند .....
پنجاه متری قله با توجه که قله کاملا در دست و همه چیز مهیا برای یک صعود عالی را داشتیم ...
تصمیم گرفتیم با این حرف استادم قله را صعود نکنیم......
(کوه نوردی آیین جوان مردی و فتوت است نه فتح قله های بلند) و این پیام را به تمام کوه نوردان بدیم که همه چیز یک برنامه کوه نوردی صعود قله نیست.....
قله به خودی خود هیچ ارزشی ندارد ،این انسان است که ارزش به همه چیز می دهد....
رسیدن به قله های بلند و گذشتن از گردنه های خطرناک و صعب العبور به خودی خود امتیازی محسوب نمی شود بلکه اصل شناختن کوهنوردی تقویت قدرت درونی و چیره شدن بر هوا و هوس و زیاده خواهی های انسانی است،که عطش صعود قله برای ما کوه نوردان این زیاده خواهی را دارد.....
کوه نوردی لذت بردن از طبیعت وصف نشدنی خداست.....
برف ،باد، سرما ،گرما.......
این بود که با ذکر لا حول و والا قوت الا به الله ال علی عظیم
قله ی فرعی سیردان را صعود نکردیم به عطش رسیدن به قله چیره شدیم....
بعد از گرفتن چند عکس یادگاری راه برگشت را در پیش گرفتیم ،
با آفتاب خوردن برف ها و شل شدن آنها و اطمینان از سر نبودن آنها....تمام مسیر برگشت را بر روی برف لیز خوردیم،که در جای خود کیف و هیجان خوبی دارد......
۱۲۰۰ متر ارتفاع را که در ۵ ساعت صعود کردیم ......
درمدت ۱ ساعت لیز خوردیم و فرود رفتیم ......
ساعت ۱۳ بعد از خوردن ناهار و جمع کردن وسایل و چادرمان با همان ماشینی که مارا پای یخچال رساند به چلگرد برگشتیم و برنامه در ساعت ۱۷ به پایان رسید.
در پایان از همنوردهای عزیزم آقایان ایمان و احسان حیدری که من رادر این صعود همراهی کردند و به تصمیم من مبنی بر صعود نکردن قله با شعار کوه نوردی آیین جوان مردی و فتوت است ،نه فتح قله های بلند.....احترام گذاشتند......
کمال تشکر و قدردانی را دارم.
به امید فتح قله های بلند انسانیت....