بنام خدا
امروز در تلگرام گفتگویی از جنس نوشتار با محمدرضا صفدریان داشتم. براش نوشتم:
سلام آقا رضا. خسته نباشی دلاور. اینجا همه از شنیدن خبر موفقیت شما خوشحالند. انشاءالله در مرحله فینال هم بتونید جایگاه خوبی بدست بیاری. به خدا توکل کن و سعی کن بهترین صعودت رو انجام بدی. جایگاه و مقامت نه اینکه مهم نباشه اما مهمتر اینه که خودت اطمینان داشته باشی هر چی تونستی انجام دادی. تمرکز داشته باش و با خونسردی و قدرت صعود کن. خیلیها منتظرند تا تو با آرامش و صلابت به طرف بالا حرکت کنی. موفق باشی.
و پاسخ محمدرضا ، چند دست بلند شده به طرف آسمون بود....
امروز و امشب برای موفقیت این دوست و همنوردمون دعا کنیم ؛ این تنها کاریه که از دست ما برمیاد و البته میتونه نیرویی معنوی ایجاد کنه تا رضا بتونه شایستگیهای خودش رو با آرامش به نمایش بذاره.... الهی به حق حیدر کرار و به حق باب الحوائج اباالفضل العباس ؛ آمین یا رب العالمین....
علیرضا بوژمهرانی