عنوان برنامه : خط الراس کی نو و دریاچه تمی


اجرا:
گروه کوهنوردی اسپادانا اصفهان

مبدا و منطقه اجرای برنامه :
مبدا شهر اصفهان 
مقصد استان چهارمحال بختیاری – کوهستان کی نو مابین استانهای چهارمحال و بختیاری و خوزستان درشهرستان کوهرنگ

اهداف برنامه:
*کوهنوردی نیمه سنگین تا سنگین و حفظ و ارتقای آمادگی بدنی نفرات گروه

*صعود به کی نو-پیمایش خط الراس کی نو از چال گرگ کش تا در یاچه تمی-پیمایش دریاچه تمی تا آب بختیاری و روستای لیروک ، جذابیتها و زیبایی های مسیر و ارتباط با اهالی و عشایر منطقه

*تجربه ای دوباره از همنوردی در کوه

موقعیت و تشریح جغرافیایی منطقه :

منطقه هدف  برنامه  تقریبا در غربی ترین یا به عبارت بهتر شمال غرب استان چهار محال بختیاری قرار گرفته است.
مابین چهار استان اصفهان،لرستان،چهارمحال و بختیاری و خوزستان منطقه وسیعی قرار گرفته است که دورافتاده و کوهستانی بودن و عدم مدیریت واحد و فقدان جاده های مناسب باعث شده است واقعا بکر باقی بماند و کوهستان کی نو که به آن منار نیز گفته میشود بخش مهمی از جنوب این منطقه است.

کی نو محدود است :
از شمال به رودخانه آب بختیاری و آب زالکی و استان لرستان

از شمال غرب و غرب به دریاچه کوهستانی تمبی و بخشهایی از رودخانه آب بید

از شرق به دره لبد ، رودخانه بازفت ، گردنه تاراز و جاده چهارمحال به خوزستان

از جنوب به دشت شیمبار و مناطقی از خوزستان

خط الراس کی نو :

خط الراس کی نو مانند زردکوه بختیاری ، جهتی شمال غربی ، جنوب شرقی دارد.بلندترین نقطه کوهستان کی نو بیش از 3740 متر ارتفاع از سطح دریا دارد و نام دیگر آن کوه منار است.
این خط الراس 40 تا 50 کیلومتر درازا دارد و عرض آن نیز زیاد و در بخشهایی تا 6 کیلومتر میرسد.تپه ماهورها و دشت وسیع روی خط الراس کی نو به آن یک ویژگی شاخص در بین کوههای ایران داده است که نظیر آن در این وسعت در ایران وجود ندارد.کی نو دارای یک قله منفرد نیست و ارتفاع بخشهای زیادی از این خط الراس 3400 تا 3700 متر است.
در بهار سراسر خط الراس پوشیده از برف و یخچالهای وسیع است که در تابستان از وسعت آنها به شدت کاسته میشود اما تا بارش های زمستان بعد باقی میمانند.
در عکس مسیر قهوه ای رنگ که مسیر پیش بینی شده برای خط سیر گروه از شهرک و روستای لبد و بعد از جدا شدن از مینی بوس است ، دیده میشود.این مسیر شامل سه بخش صعود به خط الراس از لبد تا چال گرگ کش ، پیمایش خط الراس از چال گرگ کش تا دریاچه تمی و فرود از تمی تا آب بختیاری است.

دریاچه تمی:

دریاچه تمی در منطقه كوهستانی در مرز استانهای خوزستان، لرستان، چهار محال بختیاری در دل دامنه‌های شمالی قله زیبای  كی نو واقع شده است.
آب این دریاچه از سیلاب‌های بهاری وذوب برف‌های دایمی كوه كی نو كه دارای یخچال‌های دایمی و در سراسر سال پوشیده از برف و یخ است تامین می‌شود و به سبب موقعیت خاص جغرافیایی آب این دریاچه فاقد جریان است و یك دریاچه بسته فاقد هرگونه آبزی است.

تمی  یكی از زیباترین و بزرگترین دریاچه‌های كوهستانی ایران به شمار می‌رود.تمی در گویش محلی به مكانی صاف و هموار كه در جایی بلند قرار گرفته گفته می‌شود.مراتع، چمنزارها و پوشش گیاهی خاص وسیعی كه در اطراف این دریاچه از دشت موز تا دشت تمی گسترده شده محل مناسبی برای اردو زدن عشایر هنگام كوچ بزرگ خود از گرمسیر واقع در جلگه خوزستان به سمت اشترانكوه، قالی كوه و زردكوه بختیاری و محل ییلاقی بسیار خوبی برای عشایر دزفول از جمله عشایر دره كاید و سادات حسینی واحمد فداله است.

دریاچه تمی از دو قسمت اصلی و تقریبا بیضی شكل در شمال فلات به طول حدود چهارهزار متر و عرض یكهزارمتر و دریاچه فصلی مثلثی شكل درجنوب تشكیل شده است و دو دریاچه با تنگه‌ای با عرض حدود ۲۰۰متر به یكدیگر متصل می‌باشند. از نظر زمین‌شناسی دشت مرتفع و فلات مانند تمی‌ و محلی كه دریاچه در آن قرار گرفته حاصل فرسایش كوه كینو است.

آب و هوا ، پوشش گیاهی و جانوری کوهستان کی نو و دریاچه تمی:

متوسط بارش سالیانه در این منطقه حدود 500 میلی متر است.آب و هواي خشن با تابستان هاي گرم و خشك و زمستان هاي نسبتا سرد میباشد.
رودخانه های بازفت و آب بختیاری ، شاخص ترین رودخانه های آن است و منبع تامین قسمتی از آب آنها کی نو است.

پوشش گیاهی منطقه شامل انواع درختان بلوط، ارژن، كیكم، شن بلالیم، الف ، گلخونگ ، بنه ، ستن ، دره ، بیدوحش‌ی ، گردو ، انجیر ، عناب زالزالك و تیره‌های مختلف گون، چویل ، جو وحشی ، نعناع ، پونه ، گزنك ، پرسیاووشان ، زنبق ، والك و همچنین لاله‌های واژگون نام برد.

گونه‌های مختلفی از جانوران از جمله خرس قهوه‌ای، پلنگ، گرگ ، خوك،بزكوهی ، كفتار ،خرگوش ، روباه ، عقاب ، شاهین ، كبك ، اردك و مرغابی وحشی و نیز بلبل كوهی و سهره در این منطقه دیده می‌شود.

مختصات جغرافیایی برخی نقاط شاخص در منطقه و برنامه :

روستای مورهره و ابتدای جاده فرعی سد لیرو

39 S 378740.47 m E 3598551.82 m N

شهرک لبد
39 S 368428.56 m E 3610533.23 m N

چشمه آب پایین یال صعود
39 S 368422.73 m E 3609219.28 m N

محل مسطح و مناسب کمپ اضطراری در ارتفاع3000
39 S 366963.45 m E 3607935.08 m N

چال گرگ کش و محل کمپ گروه
39 S 365566.98 m E 3607322.21 m N

قله 3740 متری کینو میانه خط الراس
39 S 365186.65 m E 3604375.94 m N

قله 3660 متری کی نو غرب خط الراس
39 S 359360.85 m E 3610083.27 m N

ابتدای پاکوب ایل راه کی نو یه تمی
39 S 353872.60 m E 3614961.83 m N

دریاچه تمی
39 S 351995.30 m E 3617093.46 m N

ابتدای پاکوب دره منتهی به آب بختیاری از سمت تمی
39 S 355460.60 m E 3618383.35 m N

جاده سد لیرو در محل نزدیک به تونلهای سد
39 S 359814.69 m E 3620406.22 m N

مسیر های مناسب دسترسی جاده ای به منطقه :

تنها جاده دسترسی ، جاده آسفالته چهارمحال به خوزستان در محل گردنه تاراز است.از این نقطه جاده خاکی سد لیرو که بخشی از آن آسفالت شده و مابقی آن نیز برای آسفالت در دست اقدام است ، جدا شده و تا شهرک لبد و سد لیرو بر روی آب بختیاری امتداد دارد.
جنوب و شرق کی نو در استان خوزستان همچنین از سمت شمال در استان لرستان و برای دسترسی روستایی جاده های خاکی و صعب العبور وجود دارند اما به خوبی دسترسی از سمت استان چهارمحال و بختیاری نیستند.در لرستان جاده خاکی تا روستای دستگرد در بخش بزنوید در شمال روستای لیروک و در خوزستان تا روستاهایی چون احمد فداله کشیده شده است و طرحهایی برای امتداد دادن آن تا دریاچه تمی برای جذب گردشگر وجود دارد.

مسیرهای مناسب صعود به قلل و خط الراس :

بهترین مسیرهای صعود به کینو در جنوب از تنگ آب سرده از شمال غربی از احمدفداله از مسیر ایل راه عشایری  از شمال از لیروک و از شرق از گردنه تاراز یا شهرک لبد است که مسیر اخیر در بین مسیرهای دیگر در دسترس تر میباشد ضمن اینکه اختلاف ارتفاع پای کوه تا روی خط الراس در مسیرهای جنوبی و شمال غربی بسیار زیاد است به طوری که گرمای طاقت فرسا و سرما را میتوان همزمان در برنامه تجربه کرد.

آغاز برنامه:

دریاچه تمی و کی نو همیشه در نقشه ها به ماچشمک میزدند و مترصد فرصتی بودیم که سرانجام هر دو در یک برنامه در بولتن بهار 94 گروه اسپادانا قرار گرفت.تا پیش از این معدود صعودهای کی نو و گزارش برنامه های رسمی ثبت شده از آن نشان میداد که کی نو و تمی همزمان یا اجرا نشده است یا به صورت غیر رسمی و به ندرت اجرا شده است.گروههای کوهنوردی شهرکرد،اصفهان و خوزستان تنها گروههای کشور بوده اند که کی نو را هدف گرفته بودند و دیگر گروههایی که در کی نو برنامه انجام داده اند انگشت شمار میباشند.
بهترین زمان برای صعود کی نو نیمه دوم اردیبهشت و اوایل خرداد است و جز آن با شرایط سخت کوهستان کی نو روبرو خواهید شد.طبق برنامه فصل بهار 94 گروه کوهنوردی اسپادانا  اصفهان این برنامه برای تاریخ 23 تا 26 اردیبهشت و به مدت 5/3 روز پیش بینی شد.طبق معمول برنامه های شناسایی در گروه ، مراحل طراحی مسیر با کمک عکسهای هوایی و ماهواره ای و بررسی نقشه های توپوگرافی و...انجام شد.با توجه به یک تراک با دقت پایین  موجود بر روی اینترنت ، طراحی مسیر برای قسمتی از مسیر یعنی دریاچه تمی تا آب بختیاری ، به طور نسبی ساده تر بوداما برای مابقی قسمتها با توجه به فقدان اطلاعات ، کروکی یا هرگونه تراک ثبت شده با جی پی اس ، طراحی به طور کامل انجام شد.و سرانجام مسیر ، مناسب و قابل اجرا از نظر فنی ، تشخیص داده شد.آخرین مشاوره ها با افراد دارای سابقه صعود و حضور در منطقه انجام شد.میزان برف روی ارتفاعات منطقه بررسی و مشخص شد که در ارتفاع بالای 3000 برف قابل توجهی وجود دارد و برای موعد برنامه عشایر خط الراس هنوز به منطقه نیامده اند اما عشایر تمی مستقر شده اند.از یک هفته قبل از برنامه روزانه با بررسی سایتهای هواشناسی ، وضعیت را زیر نظر داشتیم که حکایت از وجود یک جبهه بارش زا و باد در منطقه داشت.یکی دوبار برای کنسل کردن برنامه به دلیل شرایط ناپایدار هوایی متقاعد شدیم اما روزهای بعد پیش بینی ها نشان میداد شرایط قابل تحمل و قابل قبول است.با معلم مدرسه شهرک لبد برای شبمانی شب اول بلافاصله بعد از رسیدن به منطقه هماهنگ شدیم.اطلاع رسانی کامل در رابطه با روزشمار برنامه ، مسوولین ، ضوابط ، پیش نیازها ، لوازم ضروری و... از قبل از برنامه از طریق سایت رسمی گروه صورت گرفته بود.ریز اطلاعات فردی و پزشکی افراد مهمان نیز گرفته شد(اطلاعات کلیه اعضا شامل اطلاعات فردی ، اطلاعات آمادگی جسمانی و سابقه صعودها ، دوره های آموزش دیده ، اطلاعات پزشکی و سوابق بیماریها ، جراحی ها ، داروهای مصرفی و اطلاعات بستگان درجه اول تحت فایل اکسل در آرشیو گروه همیشه موجود است)تا ضمن دادن اطلاعات آنها به تیم پشتیبان برنامه ، آخرین مشاوره ها با پزشک گروه برای تکمیل کیف امداد در صورت نیاز انجام شود.تا لحظه اجرا ارتباط با شرکت کنندگان ادامه یافت و آخرین اطلاعات مربوط به پیش بینی های هواشناسی و تجهیزات ضروری با آنها هماهنگ شد.طی دو روز قبل از برنامه 5 نفر بدلایل مختلف کنسل کردند اما خوشبختانه برنامه از حدنصاب خارج نشد.آخرین پیش بینی هواشناسی قبل از حرکت نشان داد پنج شنبه شب 7 میلی متر بارش با باد با سرعت قابل قبول داریم و جمعه 4 میلی متر بارش داریم که مقدار شدت باد در عصر جمعه به حد شدید میرسید.برای کمپینگ پنج شنبه شب خیالمان راحت شد و مصمم شدیم جمعه عصر خودمان را از ارتفاعات به تمبی رسانده باشیم تا دچار باد شدید نشویم.مجموعا با مشورت تصمیم به اجرای برنامه گرفتیم با وجودی که بدلیل عدم آنتن دهی تلفن در کل منطقه امکان ارتباط با پشتیبان برنامه در کل برنامه ضعیف به نظر میرسید و البته او را از وضعیت مذکور مطلع نمودیم. 

شرح گزارش اجرای برنامه

چهار شنبه 23 اردیبهشت
گروه راس ساعت 18:30 عصر روز چهارشنبه 23 اردیبهشت 1394  در محل همیشگی (خیابان مشتاق) جمع شدند.بارگیری کوله ها در باربند با توجه به تعداد کم نفرات منتفی شد و کوله را به داخل ماشین مینی بوس بنز تدارک دیده شده بردیم و پس از پر نمودن فرمهای رضایت نامه شرکت در برنامه توسط شرکت کنندگان به سوی منطقه بازفت و کی نو حرکت نمودیم.مسیر جاده ای ما از شهرکرد ، دشتک و چمن گلی گذشته و به سمت گردنه تاراز میرفت و طول کل مسیر نزدیک به 350 کیلومتر بود که با توجه به گردنه های زیاد زمان میبرد.مجموع کل نفرات در ماشین 9 نفر بودند که با افزوده شدن مهمان شهرکردی برنامه نفرات تکمیل شدند.سرانجام حدود نیمه شب به گردنه تاراز و ابتدای جاده لبد رسیدیم.بخش ابتدایی جاده آسفالت بود اما در ادامه خاکی شد که در بعضی نقاط وضعیت خوبی نداشت. در روستای لبد به زحمت مدرسه روستا را در تاریکی پیدا کردیم و با بیدار کردن معلم مدرسه که از قبل با او هماهنگ شده بودیم در مدرسه برای خواب مستقر شدیم.

پنج شنبه 24 اردیبهشت
صبح (حدود ساعت 6) از مدرسه خارج شده و برنامه صعود را آغاز کردیم.معلم مدرسه آقای حسینی نیز علیرغم تجهیزات بسیار ضعیف همراه ما شد و به نوعی به دلیل لطفی که به گروه داشت از منع او منصرف شدیم.بهرحال امکان رفع نقایص تجهیزات او تا حدودی توسط نفرات گروه میسر بود.علیرغم مسیر صعود طراحی شده از افراد محلی نیز پرس و جو کردیم و از انتخاب درست یال اصلی برای صعود اطمینان پیدا کردیم. از کنار چادر عشایر منطقه گذشتیم و خوش و بش با مردمانی که سادگی و سرزندگی از سر و روی زندگیشان میبارد روحیه تیم را مضاعف کرد.

در ادامه مسیر از رودخانه کوچکی در دشت لبد گذشتیم تا به ابتدای یال صعود برسیم.

قبل از گرفتن ارتفاع گروه توقف نمود تا با توجه به گرم شدن ، مقداری حرکات کششی را انجام دهد.بلافاصله حرکت کردیم و آرام آرام ارتفاع گرفتیم تا به روی یال رسیدیم.

مسیر رابر روی پاکوب ادامه دادیم تا به دامنه پر شیب کوه رسیدیم.

حتی کی نو نیز از شر شکارچیان در امان نیست و دیدن پوکه گلوله ما را غمگین میکند.با وجود اینکه شنیده بودیم کی نو تنوع جانوری خوبی دارد آقا معلم دیدن وحوش در منطقه را انکار میکند و برعکس ما که از دیدن پوکه ناراحت شدیم آرزو میکرد تفنگی داشت و کبکی برای ناهار میزد.

از اینجا بیشتر مسیر دارای شیب زیاد است به طوری که گاهی احتمال ریزش سنگ نیز وجود دارد.گروه به سختی اما با توان خوب صعود میکند.

از حدود ارتفاع 2600 متری گاهگاهی برفچال ها خود را نشان میدهند اما هنوز برف غالب نشده است و گروه مشکلی برای ادامه مسیر ندارد.خوشبختانه هوا هم عالی است.

کم کم در ارتفاع 2900 به جایی میرسیم که یخچال ها بزرگ تر میشوند و شیب قابل توجه آنها نیاز به بررسی مسیر را دوچندان میکند.استراحت کوتاهی ترتیب میدهیم و مسوول فنی گروه شیوه های ترمز در برف با کلنگ و بدون آن را به طور ساده آموزش میدهد.

در ارتفاع 3000 به محل مناسبی برای کمپ اضطراری میرسیم.اینجا ظاهرا مورد استفاده عشایر است و به این جهت صاف شده است و به نوعی تنها جایی است که لحظاتی از شیب زیاد رهایی میابیم.کوله ها بسیار سنگین است و شیب زیاد بنابراین سرعت واقعا کم است.ادامه مسیر میدهیم.باد شدید میشود و ناچار میشویم از روی یال منحرف شویم تا باد کمتر شود.بسیار موثر بود و با وجود لزوم حرکت از کنار یخچال حرکت ساده تر میشود. در ارتفاع حدود 3350 به یک گوسفندسرای عشایری میرسیم که برف اطراف آن را احاطه کرده است.

بعد از ظهر شده است.از این نقطه تقریبا به روی خط الراس رسیده ایم و از شیبهای شدید نجات یافته ایم.همه جا پر از برف است و تنها صخره ها از برف بیرون زده اند.

هوا چندان مساعد نیست و باد شدیدی میوزد. انتظار هوای نامساعد را داشتیم و به حرکت خود ادامه میدهیم.قطرات باران شروع میشود اما نم نم. سرانجام حدود ساعت 3 بعد از ظهر در ارتفاع حدود 3500 به چال معروف گرگ کش میرسیم که دریاچه کوچکی بر روی خط الراس است.آب آن از آب شدن برف ها تامین میشود و دیدن آن گروه را به وجد میاورد.

هوای بد فرصت لذت بردن نمیدهد و با وجود اینکه تمایل داریم ناهاری خورده و ادامه مسیر بدهیم تا از حجم برنامه فردا کاسته شود اما ناچار میشویم کمپ را در حاشیه چال گرگ کش برقرار کنیم و به داخل چادر ها برویم.

ظاهرا آسمان منتظر بود چادر بزنیم زیرا که بلافاصله بارش شدید باران شروع میشود و ما را در چادرها محبوس میکند. ریزش باران و تگرگ 24 ساعت ادامه پیدا میکند و اجازه ادامه برنامه را به گروه نمیدهد. 
 
جمعه 25 اردیبهشت
در دو مقطع که برای لحظاتی بارندگی قطع میشود مترصد بررسی اوضاع میشویم تا در صورت امکان برنامه پیمایش تا دریاچه تمی را انجام دهیم اما باران دوباره شروع میشود.داخل دو تا از چادرها که بد نصب شده اند و در شیب هستند مقداری خیس شده است اما وضعیت چندان بد نیست.خوشبختانه سه تا از چادر ها سه نفره هستند و این باعث گرم تر شدن داخل چادر میشود. بعد از ظهر روز جمعه تقریبا اطمینان پیدا میکنیم که برنامه از قبل پیش بینی شده دیگر قابل اجرا نیست و زمان کافی وجود ندارد.هوا صاف میشود و ابرها به کنار میروند.افراد گروهبه نوبت و در گروههای چند نفره پیمایش های کوتاهی انجام میدهند.مناظر بی نظیر و زیبا هستند.

برخی از دوستان حسرت برنامه کنسل شده را میخورند و با هیجان انتظار دارند سرپرست برنامه به انها اجازه دهد که به سمت دریاچه تمی حرکت کنند اما تعدادی دیگر از فرصت موجود بهره و لذت میبرند.دمای پایین هوا ، وجود رطوبت و باد و احتمال ریزش های جوی دوباره طی مسیر به سمت تمی را غیر منطقی مینماید و خطر ایجاد بحران برای گروه را محتمل نشان میدهد.در حقیقت تنها این چار ها بودند که جان افراد گروه را طی 24 ساعت گذشته نجات دادن.و نکته مهم عدم آنتن دهی مخابراتی منطقه است که ارتباطات ما را از مدتها قبل غیر ممکن کرده است و هر نوع حادثه ای امکان امداد رسانی را با توجه به این موضوع بسیار ضعیف میکند.
سرانجام همه با خویشتن داری متقاعد میشوند که صبح شنبه از مسیری که صعود کرده ایم فرود آییم و دیدن تمی و آب بختیاری را به زمان دیگری موکول کنیم.به نوعی با این هواو ریزش حدود 40 تا 50 میلی متری ، صعود به خط الراس کی نو نیز کاری بوده است کارستان. در حقیقت پیش بینی های هواشناسی اشتباه از آب درامد و ریزش های جوی چند برابر شد تا برنامه ما به طور کامل تغییر کند.تنها خوشحالی ما سلامتی همه افراد گروه بود.

شنبه 26 اردیبهشت
حدود ساعت 5:30 صبح کمپ را جمع کرده و بعد از گرفتن عکس یادگاری با پرچم گروه ، حرکت خود بر روی خط الراس و در جهت معکوس به منظور برگشت را آغاز میکنیم.

مناظر بی اندازه زیبا هستند و تنها خدا میداند اگر فرصت حرکت به سمت تمی داشتیم چقدر منظره زیبا میدیدیم.

در محل گوسفند سرا صبحانه میخوریم و بلافاصله از خط الراس به پایین سرازیر میشویم.

همیشه فرود سخت تر از صعود است و تنها سبک شدن کوله ها هست که کار را کمی راحت تر کرده است.در یکی دو نقطه به دلیل تغییر فرم یخچال ها بعد از بارندگیهای شدید شب و روز گذشته ناچار میشویم مسیر رفت را تغییر جزیی دهیم و از روی یالها با درگیری مختصر با سنگ پایین بیاییم.

با راننده ماشین در لیرو قرار گذاشته ایم و طبعا او و پشتیبان برنامه هیچ یک از تغییر برنامه آگاه نیستند.در صورتی که ماشین به لیرو برود امکان دسترسی به او سخت است و چون خوشبختانه جاده لیرو از لبد میگذرد در میانه راه تصمیم میگیریم 4 نفر که تیزرو تر هستند از گروه اصلی جدا شوند و خود را به پایین کوه برسانند.با بیسیم هر دو گروه در تماس با هم هستند و به فاصله حدود 2 ساعت به پایین میرسیم.جاده در دید ماست و دیگر نگران عبور ماشین نیستیم.استراحت در کنار چشمه آب و عشایر و رودخانه هم پایان بخش این برنامه است.

به مدرسه میرسیم.گروهی از نفرات استراحت میکنند و گروهی دیگر برای شنا در رودخانه و دیدن بردگورهای منطقه همراه با محلی ها رهسپار تپه های اطراف میگردند.
عصر شده است.انتظار برای ماشین فرصت ارزشمندی برای آشنایی بیشتر با اهالی به خصوص کودکان مدرسه به ما میدهد.به ویژه داستانهای مربوط به روستاهای آبکار و چوله که نزدیک روستای لبد هستند جالب توجه است.آبکار سالها پیش بدلیل رانش زمین زیر خاک مدفون میشود و تمامی 55 نفر ساکن آن شبانه کشته میشوند.با این حادثه اکنون دریاچه کوچکی در محل رودخانه جاری در دره تشکیل شده است.چوله هم در خطر است اما اهالی آن حاظر به ترک خانه هایشان نیستند.سرانجام ماشین به مدرسه میرسد.چند عکس به یادگار با اهالی و کودکان میگیریم.

هندوانه هایی که از قبل در ماشین تدارک دیده بودیم را همراه با کودکان میخوریم و شادی آنها در خوردن هندوانه ها لذت ما را مضاعف میکند.

زمان بازگشت است.2 نفر از کودکان برای امتحان باید به چمن گلی بروند و با ما همراه میشوند.در طول مسیر مناظر کی نو و دره لبد همچنین دره بازفت گروه را به وجد میاورد و به ویژه توضیحات آقای عبدالهی در مورد برخی مناطق مورد توجه قرار میگیرد.

نیمه شب 26 اردیبهشت برنامه ما با رسیدن به شهر اصفهان پایان یافت.

اطلاعات فنی و زمان بندی برنامه:

طول کل پیمایش برای صعود و فرود به خط الراس  16 کیلومتر 

مجموع متراژ صعود   1550  متر  و بهمین مقدار فرود 

کمترین و بیشترین ارتفاع در برنامه اجرا شده به ترتیب 1930 و 3490 متر از سطح دریا

کل زمان صرف شده در روز اول  از شروع پیمایش تا زدن کمپ برای شب مانی 9 ساعت
 
کل زمان صرف شده در روز سوم از شروع پیمایش از محل کمپ تا رسیدن به شهرک لبد 7 ساعت و نیم

میزان درگیری با سنگ جز در یکی دو نقطه محدود و با درجه سختی متوسط اما شیبها بسیار زیاد با احتمال ریزش و سقوط سنگ قسمت کمی از مسیر در ابتدای یال دارای پاکوب و مابقی فاقد پاکوب قابل است.

از حواشی برنامه: 
مهمترین موضوع در جلسه نقد و پیشنهاد هنگام بازگشت موضوع کنسل شدن برنامه تمی است.دو نفر از دوستان نرسیدن برنامه به هدف را مایوس کننده میدانند و عامل آن را عدم شجاعت سرپرست برنامه در رسیدن به هدف میدانند.چند نفری به طور نسبی تصمیم سرپرست را درست میدانند و چند نفری دیگر با هیجان از تصمیم سرپرست حمایت میکنند.بحثی داغ که حدود 2 ساعت به طول میانجامد.به راستی در کوهنوردی چقدر باید خطر کرد و به سمت هدف گام برداشت و چقدر باید به سلامتی اهمیت داد؟به نظر میرسد همگان بر اهمیت سلامتی اذعان دارند اما اینکه تا چه حد باید ریسک کرد بسیار سلیقه ای است.
در کی نو یاد گرفتیم که وقتی پیش بینی های هواشناسی احتمال ریزش باران ولو اندک را میدهد ما آماده ریزش شدید باران و بدترین شرایط باشیم.
آنچه که مهم است این است که در برنامه کی نو تمامی افراد گروه با سرپرست هماهنگ بودند و تصمیمات او هر چند خلاف سلیقه شان بود تمکین کردند تا یکبار دیگر مشق کوهنوردی را بنویسند و سربلند باشند و این نشان از تجربه و آموزه های آنان داشت. تنها کسی که به طور کامل در کار تیمی گروه همراه نبود آقا معلم بود. بارها از خط خارج میشد و احتمال ریزش سنگ روی دیگر نفرات را بالا میبرد.از گروه فاصله میگرفت در حالی که مسیر را بلد نبود و احتمال خطر بود.برعکس نفرات اصلی گروه رعایت اصول زیست محیطی را نمیکرد.حتی صبح جمعه تنها به خاطر سرما یک گون را آتش زد تا کمی گرم شود. بهانه او چه بود؟خدا اینها را برای اشرف مخلوقات آفریده است.با چند کنسرو و کیسه ای بادام زمینی راه افتاده بود به امید عشایر و با کوله ای سبک از ابتدای برنامه جست و خیز کنان میپرسید چرا کوله های شما این قدر بزرگ و سنگین است؟غافل از اینکه کوهنورد باید همیشه آماده و با تجهیزات کامل باشد.نه چادر داشت نه کفش مناسب نه لباس گرم.نفرات گروه او را در چادر خود جا دادند.لباس به او دادند و غذایش را هم تامین کردند. انتظاری از یک کوهنورد بی تجربه وجود نداشت و شاید این ضعف سرپرستی بود که او را بدون شناخت کافی در برنامه پذیرفت. 

در مجموع کینو و شرایط پیش آمده تجربیات ارزشمندی برای تک تک نفرات داشت که شاید سالها از آن استفاده نماییم.

توضیح: 
فایل تراک ثبت شده این برنامه توسط جی پی اس و مختصات تمامی نقاط طبیعی و غیر طبیعی با اهمیت حین پیمایش ها همچنین عکس های دیگر ، مستند زیبای تهیه شده توسط آقای هادی انصاری و ... تماما در آرشیو گروه اسپادانا برای استفاده کوهنوردان و موسسات ضبط و نگهداری خواهد شد.

مسوولین برنامه

سرپرست ، راهنما ، عکاس و گزارش نویس برنامه :
احسان امین جواهری

پشتیبانی حین اجرای برنامه  از اصفهان :
عادل آزاد

مشاور و مسوول فنی ، امدادگر و سرقدم  برنامه :
محمد نوری زاده

عقب دار و مسوول  آمادگی جسمانی :
علی صرامی

مسوول حفظ محیط زیست :
علی اوقانیان

فیلم بردار و مستند ساز برنامه :
هادی انصاری 

 نفرات شرکت کننده مجموعا  10+1  نفر
آقایان  10  نفر شامل  احسان امین جواهری(عضو) –  علی اوقانیان(عضو) -  محمد نوری زاده (عضو)  - ابراهیم خسرویان (عضو) –  حسن مرشدی (عضو) – جعفر صادقی (عضو) – قاسم عبدالهی (مهمان از شهرکرد) – هادی انصاری – مرتضی اشرفی - علی صرامی 
و آقای حسینی معلم مدرسه شهرک لبد که در برنامه علیرغم عدم دارابودن صلاحیت کامل به گروه اضافه شد.


و با سپاس از 
آقایان پرویز شجاعی پارسا از تهران ، محمد امیری و هادی فوقانی از اصفهان ، کوروش بلالی پور از شهرکرد و حاج عیسی غلامی از الیگودرز به جهت تکمیل اطلاعات ناوبری و فنی سرپرست برنامه از منطقه
آقای حسینی بابت پذیرایی گروه در مدرسه لبد به ویژه شب اول برنامه
مهمان نوازی عشایر و اهالی شهرک لبد
آقای خوشاب راننده همیشگی و صبور گروه

تجهیزات انفرادی و گروهی همراه ویژه  برنامه
طناب 30 متری ، چند عدد کارابین ، دو عدد کلنگ ، بی سیم ، سه عدد جی پی اس ، قطب نما ، کیتهای بقای انفرادی ، لوازم کوهنوردی و پوشاک مناسب برای شرایط ناپایدار هوا در ارتفاع ، کیف امداد و کمکهای اولیه و پرچم گروه و...